skæði

1.

i. e. skœði, n. pl. [derived from skór], the piece of leather cut square for making a pair of shoes; þar liggr léskrápr, taki hann sér þar af skæði, Ísl. ii. 113; var þá skorin yxnis-húðin til skæða, 71, Skíða R. 23, 24, 26, 32, 38; il-skæði, Od. xiv. 24. skæða-drífa, u, f. flakes of snow. skæða-tollr, m. a ‘shoe-tax,’ a kind of church-tax; s. af hverju bænhúsi, Vm. 92; s. ok osttollr, 74; hey-tollr, ljós-tollr, ost-tollr, skæða-tollr af ellifu bæjum, en af Arnar-vatni osttollr ok s. at eins, Pm. 76.

2.

n. [skæðr], scathe, damage; tungu-skæði, ‘tongue-scathe,’ bad language.